Vuurwerk boven Tembe Elephant Park

Hoi allemaal,

De zondagmiddag speurtocht startte iets later dan gebruikelijk omdat Clinton nog niet helemaal klaar was met de voorbereidingen van het feestmaal dat hij voor ons zou koken. Hierdoor zou het rondje niet te lang gaan duren en ook omdat er in het noordelijk deel van het park "iets" aan de hand was (waarschijnlijk stropers) mochten we daar niet heen in verband met risico's voor onze veiligheid. De Leeuwen lieten zich nu niet zien maar we troffen wel de waarschijnlijk oudste, maar zeker grootste Olifant van het park. Een enorm beest met een hoogte van ruim 4m en gigantische slagtanden. Alles wat op zijn pad kwam werd platgewalst en bomen braken als luciferhoudjes. Verder hielden de dieren zich schuil en wij hebben toen de zoektocht maar snel opgegeven. Zodoende waren we lekker vroeg terug in het kamp en kon Clinton zijn maaltijd rustig klaarmaken. Ook de 2 medewerkers die een week naar een congres waren geweest zouden meeeten, Catharine de coordinator van hier en Leonard de olifantmonitor, waar wij de komende week ook mee op stap zullen. Het moet gezegd het was inderdaad een feestmaal en de kok nam enigzins verlegen de complimenten voor zijn werk in ontvangst. Na afloop met elkaar nog een rokertje en met een volle maag naar bed.

Maandagmorgen konden we voor het eerst eens uitslapen want Clinton had een administratiedag en moest zijn inventarisaties doorgeven aan de universiteit die de projecten begeleidt. We zouden pas om 10:00 uur vertrekken met Leonard om met hem een eerste rondje Olifanten te doen. Het regende echter al de hele morgen en in de regen blijven de Olifanten in de bush en zijn ze niet actief zodat het geen zin heeft een inventarisatie te doen. Daarom bleven we in het kamp en hadden wij mooi de tijd om onze eigen administratie op orde te brengen. Alle lijsten bijwerken, namen bij alle nog onbekend soorten die we hebben gefotograveerd zoeken en de aantallen soorten uitzoeken. In de aanwezige bibliotheek is vrijwel alles te vinden en thuis is dit veel moeilijker. Uit de bijgewerkte lijsten blijkt dat we intussen 100 verschillende vogels hebben gezien en bijna 30 soorten zoogdieren. Niet slecht als je bedenkt dat dit allemaal gebeurt uit een rijdende auto, want wanneer je een paar dagen zou besteden aan echt inventariseren zou het aantal vogels zeker de helft meer zijn.
Ondertussen had Fakasile, de werkster in dit kamp, ons huisje een schoonmaakbeurt gegeven en aan het einde van de dag zag ons onderkomen er weer schoon en opgeruimd uit. Intussen was het weer ook opgeknapt en konden we met een relaxed gevoel genieten van ons sigaartje en een heerlijke zomeravond.

dinsdagmorgen gewoon om 4:00 uur weg, maar al snel bleek dat 1 van de banden wel erg zacht was dus reden we eerst naar de werkplaats om hem op te pompen. Helaas werkte de compressor niet en moesten we terug naar het kamp om het wiel te verwisselen. Na dit klusje was het ophouden met regenen zodat we met enige vertraging maar droog op pad zijn gegaan. Als eerste bij de resten van de Buffel langs gegaan en daar was niet heel veel van over. Op zo'n 50m afstand van het karkas kon je in de auto de stank ruiken zodat we er niet al te lang hebben stilgestaan. Tijden de tocht kwam het zonnetje erdoor en liep de temperatuur lekker op. De hele rit hoorden we het gebrul van Leeuwen maar ook nu kregen we ze niet voor de camera. We beseffen steeds meer dat we de eerste dagen behoorlijk geluk gehad hebben want er zijn weken dat er geen Leeuw wordt gezien. Wel hebben we de zeldzame African Broadbill gezien en dat maakte het rondje toch geslaagd.
Na anderhalf uur gingen we met Leonard mee om voor het eerst de Olifanten te inventariseren. Petra ging niet mee want die zou met Clinton de boodschappen voor deze week gaan doen en zij was ook bereid voor ons wat noodzakelijke spullen mee te nemen. Met zijn drieen op pad, met een heerlijk zonnetje was het voor het eerst hier een genot om achter in de auto te zitten. Geloof het of niet, maar de 60km lange tocht leverde slechts 2 van de ruim 200 Olifanten in dit park op. Wel hebben we weer wat fraaie vogelplaatjes kunnen schieten dus hebben wij ons wel vermaakt in het bakje. Aan het einde van de rit werd het behoorlijk donker en we waren nog maar net terug in het kamp toen er een flink onweer losbarste.
Een uur later zijn we ondankst het slechte weer toch op pad gegaan, met de regen viel het best wel mee en het grote aantal lichtflitsen was prachtig om te zien. Op de terugweg troffen we ook nog 3 Leeuwen die we in het halfduister, bijgelicht door het vuurwerk aan de hemel ongeveer een half uur konden volgen. Al met al een geweldige dag met veel hoogtepunten, die werd afgesloten met een heerlijke maaltijd door Leonard bereid.

Of het aan het onweer ligt weten we niet, maar we zijn gisteravond tot 22:00 uur bezig geweest een nieuw verslag te plaatsen maar dat lukte niet. Ook vanmorgen vanaf 3:00 uur geprobeerd de site bij te werken maar we kunnen geen contact met de buitenwereld krijgen. Misschien is de jongedame in de centrale, die de stekkertjes in de juiste gaatjes moet duwen, in slaap gevallen, maar wat we ook probeerden het ging niet lukken.
Het weer was fantastisch en bij een heldere volle maan zijn we, nadat we alweer een wiel moesten verwisselen, met Clinton vertrokken om te kijken of de Leeuwen van gister nog steeds op die plaats aanwezig waren. Dit was helaas niet het geval maar we konden ze wel snel localiseren. Binnen een uur hadden we vrijwel alle groepen getraceerd en konden we richting kamp om de laatste 2 nog op te sporen. De Leeuwen trekken door het park en proberen zo ver mogenlijk bij elkaar uit de buurt te blijven om onderlinge confrontaties uit de weg te gaan. Daarom kun je ongeveer inschatten waar de laatste groep zich bevind. Intussen was het steeds harder gaan waaien en toen we op de uitkijktoren van de laatste Leeuwen een signaal kregen stond er een heuse storm en konden we ons daar met moeite staande houden.
Terug in het kamp regende het takken op de golfplaten dakjes en zelfs de apen raakten van slag en zochten een veilig onderkomen.
Ondanks de storm zijn we toch met Leonard vertrokken voor een rit naar de Olifanten met de wetenschap dat die zich niet zouden vertonen, want die verafschuwen storm en "schuilen" dan in de bossen. We hebben tijdens deze rit behalve 3 Impala's geen dier gezien, maar in het zonnetje was het toch een mooie tocht al werd je zo nu en dan gezandstraald. Terug in het kamp opnieuw geprobeerd het verslag te plaatsen, maar de juffrouw van de stekkertjes was nog steeds niet wakker.
De middagsessie was alweer een feest want opnieuw hebben we 3 Leeuwen kunnen volgen waaronder het grootste mannetje van dit park. Met een lengte van bijna 3m, een gewicht van zo'n 270kg en prachtige manen echt een koning van de dieren. Bij terugkomst hebben we eens echt ouderwets Hollands gekookt, heerlijk gegeten en tot slot geprobeerd het verslag op de site te krijgen. Dit lukt nog niet, maar we zullen proberen het via de helpdesk te plaatsen en als je dit leest is dat wel gelukt. Loesje bedankt voor de hulp.

Groetjes,

Martin en Jan Fokke

P.S. Anneloes, de foto's gaan vandaag niet meer lukken, maar we doen ons best ze morgen te versturen.

P.S. Wijbe, gaat denk ik lukken, reserveer maar vast een paar avonden want met 2000 foto's lukt dat vast niet op 1 vergadering.

P.S. Heit en mem, het schiet inderdaad op maar ons boek is nog niet uit dus, wordt vervolgd.

P.S. Leo en Els, wij zijn niet zo bang uitgevallen en die beesten lusten ons toch niet (waarschijnlijk).

P.S. Hedzer, ja ja, als je dat soort "wild" al een gevaar vind kun je hier beter niet komen, ha ha ha.