Door omstandigheden een middagje vrij

Dear friends,

Allereerst op verzoek enige uitleg over het project Wild Dogs van Wildlife ACT, zo'n 2,5 jaar geleden is dit project gestart, ten eerste omdat het aantal wilde honden enorm terugliep en men wilde weten wat de oorzaak was en ten tweede wilde men meer te weten komen over de levensomstandigheden van deze honden. Om daar achter te komen zijn een aantal honden voorzien van een zender zodat men ze sneller kan localiseren, waardoor men een beter inzicht kan krijgen van de omvang van hun leefgebied en door ze te observeren krijgt men een beter inzicht in hun gedrag en voedingspatroon. Daarom is het van belang de dieren zoveel mogenlijk te observeren en te trachten ze elke dag op te sporen al was het alleen maar om hun bewegingen in beeld te krijgen. Intussen is gebleken dat deze methode goed werkt en heeft men besloten een zelfde project op te zetten voor de Cheetahs. Vandaar dat wij ook enkele dagen per week achter deze dieren aanjagen om te trachten ze te localiseren op vaste plaatsen zodat ze dan kunnen worden verdoofd en worden voorzien van een zender waardoor de eindeloze zoektochten worden ingekort. Tevens zijn er in het park zo'n 30 cameravallen geplaatst, waarvan wij iedere week de foto's verzamelen, zodat er al enig inzicht is in hoe zij door het park bewegen. Deze foto's moeten worden vergeleken met alle bestaande foto's wat dan inzicht geeft over de aantallen.

Dinsdagmiddag 15:00 uur vertrokken we om te proberen de Cheetahs op te sporen en uit te zoeken waar ze gingen overnachten. De regenkleren moesten weer mee want het werd erg donker boven het park en we waren nog maar net op weg toen we een enorme bui op ons "dak" kregen. Na lang zoeken werd er toch een Cheetah gesignaleerd en het duurde maar even of er stonden zo'n tiental safariauto's om ons heen om dit wonder te aanschouwen. In de schemer werd het eindelijk rustig en zijn wij nog even gebleven om de slaapplaats te ontdekken.

Woensdagmorgen konden we een uurtje later weg omdat wij wisten waar we de Cheetah zouden treffen, maar toen we weg wilden bleek de auto niet te willen starten zodat we noodgedwongen anderhalf uur moesten wachten voor er een andere auto kwam en ons met behulp van een paar startkabels uit de brand hielp. Daardoor te laat op weg, maar in de buurt van de slaapplaats ontdekte Martin een bewegende staart in het hoge gras, wat hem de bijnaam Cheetaheye opleverde, niet zo moeilijk want hij was de enige met een bril op. Gerrit Jan daar komt ie dan, voor een goed zicht moet je dus naar de Pearl in Assendelft en vragen of "de specialist" je kan helpen want met een bril van hem ziet de wereld er ineens heel anders uit.
We waren de enige die het dier hadden opgemerkt en bovendien bleek er nog een jong bij te zijn. Na ruim een uur uitgebreid foto's maken waarbij bleek dat het jong een vrouwtje was, verdwenen moeder en jong over de heuvel en waren alleen nog maar van grote afstand te zien. Nadat we ze nog ruim 2 uur hebben geobserveerd zijn we teruggereden naar het kamp waar Cathy ons vroeg de volwassen Cheetah te identificeren aan de hand van reeds bestaande foto's uit de cameravallen. Dit was best een klusje, want iedere Cheetah is anders getekend, maar het is ons toch gelukt. Van het jong waren nog geen foto's zodat wij onze foto's in de identificatielijst hebben geplaatst en wij hebben haar Sheba genoemd, maar of dat zo blijft is de vraag.
's Middags weer op zoek gegaan naar het tweetal maar het leek of ze van de aardbodem waren verdwenen, zodat we ons daarna maar hebben geconcentreerd op het overige wild. Op de terugweg sloeg de motor opnieuw af, nu bij een kudde olifanten maar gelukkig stonden we op een heuvel en kon Cathy hem in zijn achteruit weer aan de praat krijgen. Zij heeft ons toen afgezet bij Hiltop Camp want daar hadden wij gereserveerd voor het avondeten. Daar hebben we zeer uitgebreid gegeten en om het maar eens op zijn Sliedrechts te zeggen, we hebben hem eens flink uit de broek laten hangen, hahaha. Ondertussen was het zo verschrikkelijk gaan onweren dat wij er al behoorlijk tegen op zagen om achter in dat open bakje te moeten zitten, maar doordat onze auto opnieuw dienst weigerde kwam Cathy ons met haar eigen auto ophalen, waardoor we ook nog droog thuiskwamen. Wij hebben toen nog heerlijk met een pilsje van het onweer zitten genieten.

Donderdagmorgen konden we lekker uitslapen want Cathy had besloten eerst bij de garage in Hluhluwe langs te gaan om de auto te laten repareren. Om 8:00 uur zijn we richting het dorp gegaan en bij de garage bleek dat het wel even duurde voordat de accu was gecontroleerd en met een reserve accu hebben we van de nood een deugd gemaakt en een bezoek gebracht aan Ilana Weavers, een prachtig park met een museum, souvenierwinkel en een restaurant, waar we ons alweer te buiten zijn gegaan aan een heerlijk ontbijtje (kosten 45 Rand). Bij de garage bleek de accu nog niet gecontroleerd maar we mochten verder met de reserve accu. Op de terugweg troffen we nog 2 mannetjes Leeuwen net naast de weg in het struikgewas waar we nog enige tijd bij zijn blijven wachten, maar ze vertikten het om uit de struikjes te komen.
Aan het eind van de middag nog maar eens op zoek gegaan naar Cheetahs maar ook nu lieten die zich niet zien, zodat we redelijk op tijd terug waren in het kamp. Omdat de dames geen puf meer hadden om eten te koken hebben wij die taak maar op ons genomen en een oerhollandse pot klaargemaakt, gekookte aardappelen met sperzieboontjes, gehaktbal met gebakken uitjes en lekkere vette jus. De vrouwen hebben weer heerlijk zitten schransen en wij vermoeden dat ze onze kookkunst lekkerder vinden dan wat zij zelf klaarmaken en daarom vreselijk vermoeid zijn aan het einde van de middag.

Vanmorgen als vanouds om 4:30 uur op weg naar de wilde honden die we al 2 dagen niet hebben kunnen volgen dus was het de hoogste tijd ze weer eens te localiseren. Tijdens de zoektocht merkten we al dat onze auto steeds moeilijker ging starten en bovendien waren de honden niet te traceren. Wel hebben we tijdens deze rit weer ontzettend veel vogels gezien en ook alle soorten groot wild wat hier voorkomt liet zich fotograveren. Bij de laatste poging de honden te traceren wilde onze auto met geen mogelijkheid meer starten. Een bevriende safariautochauffeur (leuk scrabblewoord) heeft ons toen geholpen en zonder nog te stoppen zijn we naar het kamp gereden.
Tussen de middag hebben we onze foto's op de laptop van het project gezet zodat zij deze kunnen bekijken bij het logboek wat wij onderweg bijhouden, waarop de gegevens staan waar wij welke soort zijn tegengekomen met de activiteit van het dier (jagen, eten, slapen enz.).
Toen wij vanmiddag weer op pad wilden deed opnieuw onze auto het niet, we kregen hem weer aan de praat toen we van het heuveltje afrolden (kwestie van goed parkeren), maar er brandden zoveel lichtjes op het dashbord dat het Cathy beter leek dat wij thuisbleven en zij naar de garage zou gaan. Vandaar dat wij nu noodgedwongen in het kamp moesten blijven. Achteraf spijt ons dat helemaal niet want het is vreselijk noodweer en zitten wij nu in het licht van een kaarsje dit verslag te maken want ook nu is de stroomvoorziening weer uitgevallen.
Bovendien kunnen we jullie nu extra uitgebreid berichten over onze belevenissen hier. Waarschijnlijk het voorlaatste berichtje uit Hluhluwe want maandag gaan we naar Tembe Elephant Park in het noorden tussen Swaziland en Mozambique.

Sala kahle,

Martin en Jan Fokke

P.S. H&M&M, hele fijne vakantie en geniet met volle teugen.

P.S. Anneloes, dat koken wordt steeds leuker dus wie weet???

P.S. Corine, die avonturen gaat wel lukken, maar met internet weet je het hier nooit, maar wij doen ons best.

P.S. Doety, veel plezier met je bardienst, groetjes aan Affie, ik vind het niet heel maar Jan Fokke had graag willen meeswingen.