Luipaard betrapt

Sawubona,

Donderdagmorgen net als iedere dag om 4:00 uur goed ingepakt bij de auto want het was maar 10 graden dus erg koud. Petra ging niet mee, die wilde een keer uitslapen en toen we daar kwamen was alles nog erg stil. Clinton had zich verslapen zodat we samen in het donker zaten te wachten tot hij zou komen. Na een half uur kwam hij toch aangelopen en gaf hij als reden op dat de pillen die hij sinds maandag slikt om van zijn rookverslaving af te komen de oorzaak van dit alles waren. Na wat sneue opmerkingen en wat "positieve" adviezen zijn we toch op pad gegaan om te genieten van een mooie ochtend met een prachtige zonsopkomst. Vanwege de nog altijd stevige wind lieten de dieren zich nauwelijks zien maar dat mocht de pret niet deren. Omdat we niet te laat terug waren hebben we alle lijsten maar weer eens aangevuld zodat alle aantekeningen van onderweg de prullenbak in konden.
Om 10:00 uur zijn we met Leonard op zoek gegaan naar de Olifanten maar het lijkt wel of die in rook zijn opgegaan. We hebben in de verschillende kijkhutten zitten wachten, maar al wat er langs kwam was een groep Nederlanders die zich afvroegen wat wij aan het doen waren. Na uitleg vertrokken ze zonder iets gezien te hebben en wensten ons veel succes met onze werkzaamheden. Wij hebbren ons rondje al vogelend afgemaakt want als de dieren zich niet vertonen zijn er altijd nog de vogels.
In tegenstelling tot de afgelopen dagen besloten de Leeuwen maar eens vrijaf te nemen waardoor het een saaie dag drijgde te worden. De zonsondergang was echter fantastisch waardoor we toch met een goed gevoel terug reden naar het kamp. Het was intussen zo koud geworden dat we met de jas aan het eten hebben klaar gemaakt en omdat beide gidsen geen zin meer hadden daarop te wachten hebben we deze keer in het Nederlands de dag doorgenomen en zijn we lekker vroeg heel diep onder de wol gedoken.

Vrijdagmorgen was Clinton als eerste aanwezig want hij voelde zich nog steeds een beetje bezwaard na gisteren. Lekker vroeg op weg dus en we hadden al snel de meeste Leeuwen gelocaliseerd. Wanneer het hard waait zijn de meeste dieren niet actief maar de Leeuwen juist wel en kunnen redelijk gemakkelijk hun prooi verschalken in de struiken. Daarom liggen zij in de bosjes te wachten op hun maaltijd of liggen bij hun vangst te eten, waardoor zij zich dus ook niet laten zien.
Het rondje Olifanten daarentegen was wel een feest want na een paar dagen "schuilen" voor de harde wind waren die nu toe aan een heerlijk modderbad en in de poelen waren die fantastisch aan het badderen. Uit bad nog even een stoffig zandbad en alle ongedierte is weer verdreven. Bovendien beschermd zo’n "maskertje" ook nog tegen de zon en keurig opgemaakt verdwenen ze in alle richtingen tussen het struikgewas.
De avondtour werd besteed aan het ophalen van de foto’s uit de cameraval en onderweg probeerden we nog of we een signaal op konden vangen van de wilde honden, maar helaas. Sommige delen van het park zijn niet te bereiken met de auto en wanneer de honden zich daar ophouden is het niet mogenlijk ze te localiseren. Maar ja, niet geschoten is altijd mis. Volgende maand zullen ze in ieder geval opgespoord gaan worden want dan zal er een vliegtuigje met gevoelige apparatuur over het gebied vliegen om een halfjaarlijkse controle uit te voeren.
Terug in het kamp waren we wel erg benieuwd of het gelukt was het Luipaard dat daar in de buurt moest zitten, want daar werden regelmatig sporen gevonden, ook zo vriendelijk was geweest onze camera’s te paseren. Na wat foto’s van onze langsrijdende auto en een huppelende Haas was het bingo, een fraaie foto van een enorm mannetjes Luipaard waardoor Clinton helemaal uit zijn dak ging en de foto direct op facebook zette. Missie geslaagd, dus met een goed gevoel aan tafel en na een feestelijk bakje koffie met een droog biscuitje (er was helaas geen gebak) zijn we rond 21:30 uur naar bed gegaan.

Vanmorgen voor de laatste keer door het zuidelijk deel van het park geweest met Clinton, het noordelijk deel is nog steeds niet vrijgegeven. Er is intussen wel een stroper opgepakt maar er schijnt nog een tweede in het gebied te zijn, als hij tenminste nog niet is opgegeten door de Leeuwen of andere roofdieren. Een maand of 4 terug is dit ook gebeurd en de stroper heeft toen een auto van 2 toeristen staande gehouden en de beide gedwongen hem uit het park te rijden. Stropers worden vaak met helicopters in het park gedropt en met buit, de hoorns van Neushoorns, weer opgepikt. Een hoorn brengt in China zo’n 300.000 euro op en wordt vermalen tot "geneesmiddel". Wanneer er echter gevaar dreigt worden de stropers aan hun lot overgelaten en de opdrachtgevers gaan natuurlijk vrijuit.
Terug in het kamp uitgebreid afscheid genomen van Clinton want die heeft de komende week vrij en is intussen vertrokken naar Pretoria. Daarna zijn wij met Leonard naar de dichtstbijzijnde "stad" gereden voor wat inkopen en daar hebben we onze ogen uitgekeken. In Nederland is het druk in de winkels op zaterdag maar hier is het minstens drie keer zo erg. Filles voor de kassa’s en op de markt is het helemaal een gekkenhuis. Het is een groot feest en iedereen leeft op straat, overal muziek, nog meer "eettentje" dan bij ons en iedereen wacht geduldig, al keuvelend, op zijn beurt. Ook langs de snelweg is het een en al bedrijvigheid en het lijkt wel of iedereen iets aan te bieden heeft.
Om 11:00 uur waren we weer terug en de rest van de dag zijn we vrij, zodat we de vuile kleren zijn gaan wassen en onze foto’s zijn intussen op de computer van Clinton geplaatst. Na alle ellende van de afgelopen week is het internet ook weer te gebruiken zodat we nu, genietend van het mooie weer, het thuisfront op de hoogte kunnen brengen van onze belevenissen van de afgelopen dagen. Met een beetje geluk kunnen we de helpdesk ook nog wat foto’s mailen zodat jullie geheel op de hoogte zijn.

Sala Kahle,

Martin en Jan Fokke

P.S. Anneloes en Pieter, Maastricht?, dat past natuurlijk niet want dan worden de foto’s niet geplaatst. Maar na alle hulp hebben jullie wel wat rust verdiend dus een fijn weekend gewenst.

P.S. Doety, 1 dag in de zon in dat bakje en je bent bijna zwart, vermageren gaat inderdaad minder snel of helemaal niet. Die gordijnen zijn natuurlijk wel voor een goed doel he en bovendien kom je waarschijnlijk met foto in het volgende jubileumboek, eenmaal thuis moet ik met de slaapkamer bezig geloof ik dus voor wat hoort wat.

P.S. Klaas en Sjoeke, die stroper is gelukt dus en dat koken valt voor Nederlandse begrippen tegen hoor, maar na weken pasta met tomatensaus vinden ze alles lekker, bovendien doet Jan Fokke het "vuile werk" en ik was af en daar hebben we thuis een vaatwasser voor, hahaha.