Leeuwen, Leeuwen en nog eens Leeuwen

Hoi Allemaal,

Maandagmiddag in ons 5-sterren hotel in de binnentuin de site bijgewerkt en om 16:00 uur kwam Marumo ons ophalen en zijn we naar de verzamelplaats gereden. Na een minuut of 10 parkeerde de auto die de vrijwilligers van het vliegveld had gehaald naast ons. Er waren dit keer slechts 2 nieuwe dames, 1 uit Amerika en 1 uit Nederland, Petra, die hier al eens eerder was geweest en met ons naar Tembe ging. Na afscheid genomen te hebben van Marumo en Paula, die we overigens beide weer gaan zien als we definitief vertrekken, zijn we met z'n drieen met chauffeur Kaya vertrokken naar onze nieuwe locatie. Twee uur later stonden we voor een gesloten hek voor het park maar na een telefoontje werden we afgehaald door Clinton onze gids voor de komende weken en na een kort ritje door het park konden we de koffers uitpakken in ons nieuwe onderkomen. Snel even de eerste uitleg gekregen over de huisregels van dit park en niet te laat naar bed gegaan want we waren beide wat verreisd.

Dinsdagmorgen nog een half uur eerder opgestaan dan de afgelopen weken want het vertrek is hier om 4:00 uur. Om te beginnen hebben we de formulieren getekend voor het feit dat we in gevaarlijk gebied zijn en Wildlife ACT niet verantwoordelijk kan worden gesteld voor calamiteiten maar er alles aan zullen doen ons niet in een gevaarlijke situatie te brengen. Daarna op pad voor een eerste rondje Leeuwen en na een goed uur hadden we de eerste 2 al opgespoord. Ze lagen rustig op de loer bij een kudde Waterbuck's, die op hun beurt de Leeuwen al hadden gezien en uitdagend op hun afliepen en snel weer uit de voeten maakten. Omdat dit niets zou opleveren gingen de Leeuwen vlak bij onze auto langs naar de bosjes achter ons. Vervolgens naar de kijkhut om een bakje koffie te drinken en te genieten van het uitzicht. Op de terugweg nog verschillende dieren gespot en om 10:00 uur waren we terug in het kamp waar we uitleg kregen over wat we de komende weken zullen gaan doen. In het kort komt het er op neer dat we hier de Leeuwen en de Olifanten gaan volgen en als de tijd het toelaat zullen we ook proberen de wilde honden in de gaten te houden.
Om 16:30 uur zijn we nog op pad gegaan om de honden op te sporen want die zijn hier al weken zoek, we begonnen onze zoektocht op het hoogste punt, de uitkijktoren, waar al snel bleek dat we als een haas de auto in moesten want een van de gevaarlijkste Leeuwen scharrelde beneden ons rond. In de auto nog geprobeerd hem te zien te krijgen maar hij kwam niet uit de bosjes. Ook de honden kwamen maar niet tevoorschijn maar een paar rangers hadden ze wel gezien en alles was oke dus hebben we verder nog een rustig rondje park gedaan.
Terug in het kamp hebben we nog snel een maaltijd klaargemaakt voor de 3 Nederlanders want Clinton ging naar huis en de 2 Joodse vrijwilligers die hier al waren (vader en dochter) vonden ons eten niet kosjer en koken daarom voor zichzelf. Petra was al op de hoogte van onze kookkunsten (via Paula had ze uitgebreid verslag gekregen) en vindt zelf koken maar niets dus het zit er dik in dat wij wel vaker aan de slag moeten. Zolang zij de afwas doet mag ze meeeten en anders maken we iedere dag iets met bonen want die lust zij niet.

Vanmorgen rechtstreeks naar de plek gereden waar gisteren, net voor wij voorbijkwamen, Leeuwen een Buffel hadden gedood om te kijken of ze ook aan het eten waren. Toen we in de schemer aankwamen waren er inderdaad 3 Leeuwen bezig de Buffel te verorberen en kon je het kraken van de botten duidelijk horen. We hebben het tafereel een uur gadegeslagen en toen de zon boven de horizon kwam liepen ze zonder ons maar een blik waardig te gunnen langs ons heen en verdwenen in het struikgewas. Hierna vervolgden wij onze weg en troffen al snel een tweede groep Leeuwen, pa en ma met 3 bijna volwassen welpen die heerlijk lagen te spelen in het ochtendzonnetje. Na ook hier enige tijd vol bewondering naar gekeken te hebben zijn we op een mooi plekje koffie gaan drinken en de beide hoogtepunten nog eens uitvoerig de revue laten passeren. Op ons gemak teruggereden naar het kamp waar we om goed 8:00 uur al weer terug waren en in die paar uur hadden we meer Leeuwen gezien dan de afgelopen 2 weken, terwijl voor de meeste mensen de dag nog moest beginnen.
Intussen zitten we op ons terras met een broodje en alweer een bakje koffie dit verslag te schrijven, met op de achtergrond het geluid van de Vervet Monkeys op ons dak, en te wachten op de dingen die komen gaan.

Groetjes,

Martin en Jan Fokke

P.S. Heit en mem, we zitten ook echt midden tussen die dieren, soms kunnen we ze aanraken maar als we al onze vingers willen houden is dat beter van niet.

P.S. Pa en ma, je weet het he, als ik gras zie wil ik maaien.

P.S. Ysclub, zet de baan maar vast onder water, want volgens de Zuid Afrikaanse Paulusma krijgt Nederland een strenge winter en ik ben de eerste weken natuurlijk tot niets in staat, hahaha.

P.S. Anneloes en Pieter, volgens de Zulu google (Thamalina/Marumo) betekend het

God bless you.